Menu
- Rozedma płuc
- Przyczyny rozedmy płuc
- Klasyfikacja rozedmy płuc
- Objawy rozedmy płuc
- Rozpoznanie rozedmy płuc
- Zapobieganie i leczenie rozedmy płuc
Inne choroby układu oddechowego
Klasyfikacja rozedmy płuc
Postacie rozedmy sklasyfikowano na podstawie jej obrazu anatomicznego (wg Reida).
- Rozedma środkowej części zrazika wtórnego płuc. W tej postaci dochodzi do rozszerzenia oskrzelików I, II i III rzędu. Nadmierne rozdęcie tych oskrzelików powoduje pękanie ich ścian i tworzenie się pęcherzy powietrznych w środkowej części zrazika płucnego. Zmiany zlokalizowane są najczęściej w górnych częściach obu płatów płuc.
- Rozedma uogólniona całego zrazika – rozedma pierwotna płuc. Zmiany chorobowe dotyczą całego obszaru zrazika. Charakteryzują się występowaniem dużych pęcherzy i dużymi zmianami zanikowymi w naczyniach krwionośnych w tkance płucnej.
- Rozedma ogniskowa. Postać rozwijająca się pod wpływem osiadania pyłu w ścianie oskrzelików oddechowych. Ta postać najczęściej dotyczy górników i innych grup zawodowych, gdzie pracownicy narażeni są na wdychanie pyłów przemysłowych.
- Rozedma związana z bliznami płucnymi. Bliznowacenie tkanki płucnej powstaje w przebiegu zmian zapalnych, niedodmy, zawału płuca lub po zabiegach operacyjnych. Zaburzenie przepływu powietrza oraz ściąganie się blizny powoduje zamykanie oskrzelików i rozciąganie sąsiadujących pęcherzyków.
- Rozedma wyrównawcza. Postać ta powstaje w czasie rozdęcia płata płuca w następstwie zwężeniem oskrzela płatowego w sąsiednim płacie płuca. W przypadkach niepowikłanych nie następuje uszkodzenie ścian pęcherzyków. Dochodzi do nich wtedy, gdy rozwija się proces zapalny.
- Płuco starcze. Nie ma typowego obrazu rozedmy.
- Choroba pęcherzowa płuc. Pęcherze powietrzne zlokalizowane są najczęściej u szczytów płuc w zdrowej tkance płucnej. Duże pęcherze mogą uciskać zdrową tkankę płucną wywołując objawy choroby. Pęcherze mogą być wrodzone lub nabyte.
- Nadmiernie jasne płuco (zespół MacLeoda lub Swyera-Jamesa). Bardzo rzadka choroba. Może nie dawać objawów, a jej wykrycie następuje podczas rutynowych badań radiologicznych. Charakteryzuje się prawidłową lub zmniejszoną wielkością płuca i zmniejszeniem jego unaczynienia. Jest to zanik tkanki płucnej powstający w wyniku nawracających zakażeń górnych i dolnych dróg oddechowych w okresie niemowlęcym lub wczesnego dzieciństwa.