Menu

Inne choroby układu oddechowego

Klasyfikacja rozedmy płuc

Postacie rozedmy sklasyfikowano na podstawie jej obrazu anatomicznego (wg Reida).

  1. Rozedma środkowej części zrazika wtórnego płuc. W tej postaci dochodzi do rozszerzenia oskrzelików I, II i III rzędu. Nadmierne rozdęcie tych oskrzelików powoduje pękanie ich ścian i tworzenie się pęcherzy powietrznych w środkowej części zrazika płucnego. Zmiany zlokalizowane są najczęściej w górnych częściach obu płatów płuc.
  2. Rozedma uogólniona całego zrazika – rozedma pierwotna płuc. Zmiany chorobowe dotyczą całego obszaru zrazika. Charakteryzują się występowaniem dużych pęcherzy i dużymi zmianami zanikowymi w naczyniach krwionośnych w tkance płucnej.
  3. Rozedma ogniskowa. Postać rozwijająca się pod wpływem osiadania pyłu w ścianie oskrzelików oddechowych. Ta postać najczęściej dotyczy górników i innych grup zawodowych, gdzie pracownicy narażeni są na wdychanie pyłów przemysłowych.
  4. Rozedma związana z bliznami płucnymi. Bliznowacenie tkanki płucnej powstaje w przebiegu zmian zapalnych, niedodmy, zawału płuca lub po zabiegach operacyjnych. Zaburzenie przepływu powietrza oraz ściąganie się blizny powoduje zamykanie oskrzelików i rozciąganie sąsiadujących pęcherzyków.
  5. Rozedma wyrównawcza. Postać ta powstaje w czasie rozdęcia płata płuca w następstwie zwężeniem oskrzela płatowego w sąsiednim płacie płuca. W przypadkach niepowikłanych nie następuje uszkodzenie ścian pęcherzyków. Dochodzi do nich wtedy, gdy rozwija się proces zapalny.
  6. Płuco starcze. Nie ma typowego obrazu rozedmy.
  7. Choroba pęcherzowa płuc. Pęcherze powietrzne zlokalizowane są najczęściej u szczytów płuc w zdrowej tkance płucnej. Duże pęcherze mogą uciskać zdrową tkankę płucną wywołując objawy choroby. Pęcherze mogą być wrodzone lub nabyte.
  8. Nadmiernie jasne płuco (zespół MacLeoda lub Swyera-Jamesa). Bardzo rzadka choroba. Może nie dawać objawów, a jej wykrycie następuje podczas rutynowych badań radiologicznych. Charakteryzuje się prawidłową lub zmniejszoną wielkością płuca i zmniejszeniem jego unaczynienia. Jest to zanik tkanki płucnej powstający w wyniku nawracających zakażeń górnych i dolnych dróg oddechowych w okresie niemowlęcym lub wczesnego dzieciństwa.