Rozedma płuc

Obecnie nie odkryto jednej, nieswoistej przyczyny dla wszystkich przypadków rozedmy. Przypuszcza się, że podłoże choroby jest wieloczynnikowe, w tym podnosi się wagę uwarunkowań genetycznych. Rozedma częściej występuje u osób w podeszłym wieku, u mężczyzn oraz u osób palących papierosy. Najwięcej zdiagnozowanych przypadków to palący mężczyźni w wieku powyżej 50 lat. Do rozedmy przyczyniają się mechaniczne lub czynnościowe przeszkody w odpływie powietrza z tkanki płucnej w fazie wydechu. Poszerzeniu ulegają wtedy wszystkie struktury poniżej miejsca zwiększonego oporu. W pęcherzykach, oskrzelikach i tkance miąższu płuca gromadzą się leukocyty i makrofagi o zwiększonej aktywności. Zaburzeniu ulega również równowaga reakcji enzymatycznych na powierzchni pęcherzyka płucnego. W następstwie tych procesów dochodzi do uszkodzenia i nadmiernego rozciągnięcia włókien elastyny, ścieńczenia i destrukcji ścian pęcherzyków.

Rokowanie

Jedyną możliwością poprawy stanu pacjenta jest zaprzestanie palenia tytoniu. Główne przyczyny zgonu pacjentów z rozedmą to choroby układu krążenia, rak płuc i niewydolność oddechowa. W przypadku dużych zmian w płucach można rozważać przeszczep, ale transplantacja płuc jest zabiegiem trudnym i ciężkim, a ponadto stałym problemem jest niewystarczająca liczba dawców narządów.

Sytuacje szczególne

U chorych z rozedmą występuje upośledzenie dyfuzji tlenu w płucach, a tym samym tkanki mogą otrzymywać go zbyt mało. Trudność będą sprawiały wszystkie sytuacje, w których dochodzi do rozrzedzenia powietrza, jak np. przebywanie na dużej wysokości i lot samolotem. U chorych z rozedmą podczas lotu może wystąpić hipoksemia, tj. niedotlenienie tkanek, dlatego zależnie od wyników badań powinni otrzymywać tlen podczas podróży. Większość linii lotniczych zapewnia na życzenie pasażera suplementację tlenem, ale należy o takiej potrzebie wcześniej poinformować przewoźnika.